Gniewkowo
5.
Najbardziej ciekawą postacią tego okresu jest jednak syn Kazimierza Gniewkowskiego - Władysław zwany Białym ze względu na kolor włosów. Objął on rządy w Gniewkowie w roku 1350 z chwilą śmierci ojca, Kazimierz Wielki, ówczesny król Polski wiązał z jego osobą ambitne plany wzmocnienia swej władzy na Śląsku. Tak więc najpierw oddał Władysławowi w lenno Księstwo Inowrocławskie, później dopiero doprowadził do ożenku z księżniczką Strzelecką Elżbietą, której posiadłości sięgały Śląska. Plany te zniweczyła rychła śmierć żony Władysława, a ten po nieporozumieniach z królem zostawia swoje dziedzictwo i wyjeżdża w roku 1363. Początkowo jedzie do Ziemi Świętej, by po dwóch latach przybyć do Pragi na dwór Karola IV. W roku 1366 przyłącza się do krzyżackiej wyprawy na Litwę, by na Święta Wielkanocne znów wrócić do Czech. Stamtąd w maju wyjeżdża do Avinionu do papieża, gdzie skarży się na swoje stosunki z Kazimierzem Wielkim. Po dwóch tygodniach przybywa do Francji gdzie wstępuje do Zakonu Cystersów. Reguła zakonna jest jednak dla niego zbyt surowa, więc po pół roku w nocy uchodzi do Dijon, do Benedyktynów, u których pełni funkcję dozorcy szpitala.
