Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Niegowici

Od 2011 r. w Niegowici działa Regionalna Izba Pamięci. Mieści się w piwnicy budynku, będącym w zamierzchłych czasach siedzibą Rady Gminy, po sąsiedzku z remizą OSP i siedzibą Zakładu Gospodarki Komunalnej. Łatwo tu trafić, bo to i samo centrum papieskiej wsi, i w oczy rzuca się umieszczony nad wejściem wizerunek ks. Karola, niegdysiejszego wikarego, a późniejszego papieża, św. Jana Pawła II.

Zbiory Regionalnej Izby Pamięci zgromadzone są w trzech salach. Pierwsza poświęcona jest wikaremu Karolowi Wojtyle. Znajduje się tam pokój urządzony sprzętami z czasów pobytu wikarego Wojtyły w Niegowci oraz pamiątki z nim związane. Drugą salę wypełniają eksponaty kojarzące się z Kołami Gospodyń Wiejskich i sołectwami: stroje regionalne, gorsety, kołowrotki itp. W ostatnim pomieszczeniu znajdują się sprzęty codziennego użytku naszych pradziadków: elementy wyposażenia dawnych kuchni, jak również narzędzia rolnicze, kowalskie i wiele innych. Ciekawostką jest również brajlowskie wydanie W pustyni i w puszczy z roku 1956.

Na cmentarzu parafialnym w Niegowici znajduje się kwatera wojenna nr 335 z I wojny światowej projektu Franza Starka. W siedmiu grobach zbiorowych i 3 indywidualnych pochowanych jest 69 żołnierzy armii austriackiej i rosyjskiej, poległych w listopadzie i grudniu 1914 r.

W Niegowici stoi również dwór, własność prywatna, zbudowany na początku XX w. w stylu francuskiego baroku. Dwór otacza park przydworski z XIX w. i zespół dworski z XIX i 1. ćwierci XX w.

Dwór w Niegowici został zbudowany w miejscu dawnego, wzniesionego przez Grzębskich na początku XVIII w. W roku 1913 małżeństwo Zofia i Jan Zdzisław Włodkowie niezadowoleni z istniejącego, niereprezentacyjnego dworu rozpisali konkurs na projekt nowej rodzinnej siedziby w Niegowici.

Dopiero w latach 1926-27 rozebrano stary, zrujnowany dwór, pozostawiając piwnice. Nowy budynek wzniesiono na miejscu poprzedniego w latach 1927-28., według zleceniodawców jako murowany z cegły, założony na rzucie prostokąta, z dwoma trójbocznie zamkniętymi ryzalitami w osiach skrajnych fasady frontowej oraz podobnie ukształtowanym ryzalitem na osi środkowej fasady ogrodowej, z alkierzami, wystawką i kolumnowym portykiem przykryty dachem łamanym. W efekcie uzyskano niewielki parterowy dom w stylu francuskiego baroku. Po II wojnie światowej dworek uległ kompletnej dewastacji, dopiero w 2004 r. odkupili go obecni właściciele i dokonali remontu.